تكنولوژي شبكه‌هاي بي‌سيم، با استفاده از انتقال داده‌ها توسط اموج راديويي، در ساده‌ترين صورت، به تجهيزات سخت‌افزاري امكان مي‌دهد تا بدون‌استفاده از بسترهاي فيزيكي همچون سيم و كابل، با يكديگر ارتباط برقرار كنند. شبكه‌هاي بي‌سيم بازه‌ي وسيعي از كاربردها، از ساختارهاي پيچيده‌يي چون شبكه‌هاي بي‌سيم سلولي -كه اغلب براي تلفن‌هاي همراه استفاده مي‌شود- و شبكه‌هاي محلي بي‌سيم (WLAN – Wireless LAN) گرفته تا انواع ساده‌يي چون هدفون‌هاي بي‌سيم، را شامل مي‌شوند. از سوي ديگر با احتساب امواجي همچون مادون قرمز، تمامي تجهيزاتي كه از امواج مادون قرمز نيز استفاده مي‌كنند، مانند صفحه كليد‌ها، ماوس‌ها و برخي از گوشي‌هاي همراه، در اين دسته‌بندي جاي مي‌گيرند. طبيعي‌ترين مزيت استفاده از اين شبكه‌ها عدم نياز به ساختار فيزيكي و امكان نقل و انتقال تجهيزات متصل به اين‌گونه شبكه‌ها و هم‌چنين امكان ايجاد تغيير در ساختار مجازي آن‌هاست. از نظر ابعاد ساختاري، شبكه‌هاي بي‌سيم به سه دسته تقسيم مي‌گردند : WWAN، WLAN و WPAN.
مقصود از WWAN، كه مخفف Wireless WAN است، شبكه‌هايي با پوشش بي‌سيم بالاست. نمونه‌يي از اين شبكه‌ها، ساختار بي‌سيم سلولي مورد استفاده در شبكه‌هاي تلفن همراه است. WLAN پوششي محدودتر، در حد يك ساختمان يا سازمان، و در ابعاد كوچك يك سالن يا تعدادي اتاق، را فراهم مي‌كند. كاربرد شبكه‌هاي WPAN يا Wireless Personal Area Network براي موارد خانه‌گي است. ارتباطاتي چون Bluetooth و مادون قرمز در اين دسته قرار مي‌گيرند.
شبكه‌هاي WPAN از سوي ديگر در دسته‌ي شبكه‌هاي Ad Hoc نيز قرار مي‌گيرند. در شبكه‌هاي Ad hoc، يك سخت‌افزار، به‌محض ورود به فضاي تحت پوشش آن، به‌صورت پويا به شبكه اضافه مي‌شود. مثالي از اين نوع شبكه‌ها، Bluetooth است. در اين نوع، تجهيزات مختلفي از جمله صفحه كليد، ماوس، چاپگر، كامپيوتر كيفي يا جيبي و حتي گوشي تلفن همراه، در صورت قرارگرفتن در محيط تحت پوشش، وارد شبكه شده و امكان رد و بدل داده‌ها با ديگر تجهيزات متصل به شبكه را مي‌يابند. تفاوت ميان شبكه‌هاي Ad hoc با شبكه‌هاي محلي بي‌سيم (WLAN) در ساختار مجازي آن‌هاست. به‌عبارت ديگر، ساختار مجازي شبكه‌هاي محلي بي‌سيم بر پايه‌ي طرحي ايستاست درحالي‌كه شبكه‌هاي Ad hoc از هر نظر پويا هستند. طبيعي‌ست كه در كنار مزايايي كه اين پويايي براي استفاده كننده‌گان فراهم مي‌كند، حفظ امنيت چنين شبكه‌هايي نيز با مشكلات بسياري همراه است. با اين وجود، عملاً يكي از راه حل‌هاي موجود براي افزايش امنيت در اين شبكه‌ها، خصوصاً در انواعي همچون Bluetooth، كاستن از شعاع پوشش سيگنال‌هاي شبكه است. در واقع مستقل از اين حقيقت كه عمل‌كرد Bluetooth بر اساس فرستنده و گيرنده‌هاي كم‌توان استوار است و اين مزيت در كامپيوترهاي جيبي برتري قابل‌توجه‌يي محسوب مي‌گردد، همين كمي توان سخت‌افزار مربوطه، موجب وجود منطقه‌ي محدود تحت پوشش است كه در بررسي امنيتي نيز مزيت محسوب مي‌گردد. به‌عبارت ديگر اين مزيت به‌همراه استفاده از كدهاي رمز نه‌چندان پيچيده، تنها حربه‌هاي امنيتي اين دسته از شبكه‌ها به‌حساب مي‌آيد.