مقدمه

لكنت زبان عمدتاً و بطور كلي جز در موارد استثنايي در دوران خردسالي آغاز شده و يك پديده خاص دوران كودكي است. معمولا از سنين ۲ تا ۴ سالگي شروع مي‌شود. لكنت زبان از مهمترين و متداولترين اختلالات تكلمي است. در سنين ۶ تا ۷ سالگي نيز كه مصادف با زمان آغاز مدرسه مي‌باشد به لحاظ ويژگيهاي عاطفي و سازگاري اجتماعي خاص اين دوره موقعيت مناسبي است براي بروز لكنت زبان در ميان كودكاني كه بيشتر مستعد چنين اختلالي مي‌باشند. گاهي از موارد در دوران بلوغ نيز افرادي كه قبلا به نحوي لكنت زبان داشته‌اند دچار لكنت زبان مي‌شوند. 

در واقع سن، شرايط و ويژگيهاي بلوغ نيز احتمالا در تغيير شكل يا تشديد لكنت موثر است. لكنت زبان در ميان پسران بيشتر از دختران است و در بررسي‌ها و تحقيقات مختلف نسبتي در حدود ۷۰ درصد براي پسران و ۳۰ درصد براي دختران ذكر گرديده است. بسيار ديده‌ايم كه بعضيها به هنگام صحبت، لكنت زبان دارند؛ يعني زبان‌شان بر سر برخي از حروف گير مي‌كند. با چنين افرادي بايد با ملايمت رفتار كرد؛ ولي متاسفانه عده‌اي هستند كه كند زباني را دستاويز شوخي و ريشخند مي‌پندارند. كندي زبان در جايي پيش مي‌آيد كه دستگاههاي تكلم انسان دچار پاره‌اي از تشنج‌هاست؛ از اينرو اداي كلمات ناگهان به مانع برخورد مي‌كند و پيوسته مكثي در ميان صحبت روي مي‌دهد. به هنگام چنين رويدادي معمولا انسان حرفي را كه روي آن مكث ايجاد شده است، چندبار تكرار مي‌كند.

انواع لكنت

لكنت كلونيك يا حالت تكراري در بيان كلمه در اين نوع از لكنت زبان كودك يك سيلاب از كلمه‌اي را (كه معمولا اولين سيلاب كلمه را) با سرعت و تشنج تكرار مي‌كند. مثلا كلمه پدر را چنين بيان مي‌كند